วันเสาร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2551

นิทานเรื่อง "ท้องฟ้า"

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระอาทิตย์ กับพระจันทร์ครองรักกัน อยุ่ในบ้านชื่อ “ท้องฟ้า” โดยมีลูกน้อยๆ คือ ดวงดาวรายล้อมอยู่รอบตัว ในเวลานั้นโลกเต็มไปด้วยความสว่างไสว น้ำในแม่น้ำสะท้อนเป็นสีทอง หิมะบนยอดเขาสะท้อนแสงเป็นสีเงน น้ำค้างบนยอดเขาประกายระยิบระยับ เมฆหมอกเคลื่อนตัวไปอย่างมีความสุข มีเสียงหัวเราะล่องลอยตามสายลม ตลอดเวลา
จนกระทั่งวันหนึ่ง พระอาทิตย์เหลือบมองเห็นร่มเงาที่ทอดตัวอยู่ตามหุบเขาและเกิดหลงรักทันที พระอาทิตย์จึงไล่จับเงานั้น และทุกครั้งที่กำลังเอื้อมถึง เงาก็หลบหนีไป
ทุกวันพระอาทิตย์ก็พยายามส่งแสงแรงขึ้น เพื่อให้เห็นเงาชัดเจนขึ้นและไล่ตาม โดยหลงลืมพระจันทร์และเหล่าดวงดาวลูกน้อยของตนเอง
พระจันทร์เริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่อนกับการปลอบโยนลูกๆ จึงตัดสินใจพาลูกๆหนีไปอยู่อีกฟากหนึ่งของ “ท้องฟ้า”เมื่อพระอาทิตย์กลับมาอีกครั้ง ก็รู้ว่าบ้านท้องฟ้าของตนว่างเปล่า พระอาทิตย์เสียใจมาก และพยายามตามพระจันทร์ไปอีกฟากหนึ่ง ขณะที่พระจันทร์หอบลูกน้อยไปอีกฟากหนึ่งของฟ้า อยู่เสมอ
จากเหตุการณ์นี้ จึงทำให้โลกแบ่งออกเป็นสองฟาก
ตราบใดที่แสงสีทองสว่างไสวบนยอดเขา
ตราบนั้นจะไม่มีแสงอ่อนโยนสีเงินยวงทอดตัวลงบนแม่น้ำ
ตราบใดที่ความร้อนทอดตัวลงบนผิวไม้
ตราบนั้นจะไม่มีแสงระยิบระยับบนยอดหญ้า
ตราบจนทุกวันนี้ พระอาทิตย์ก็ส่องแสงสว่างในเวลากลางวัน พระจันทร์และดวงดาวน้อยๆ ก็ส่องแสงในเวลากลางวัน และไม่มีวันจะได้เจอกันอีกด้วย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น